|
||||||||||
 |
door Marc Buggenhoudt |
|||||||||
Rosanne Cash is de oudste dochter van Johnny Cash en zijn eerste vrouw Vivian Liberto. Vierenzestig is ze inmiddels en sinds haar debuut in 1979 heeft ze tot halfweg de jaren negetig met regelmaat een tiental platen gemaakt die vallen onder het country-idioom. Dat verandert in 2003 toen haar vader Johnny Cash, stiefmoeder June Carter en later in 2005 haar eigen moeder overlijden wat haar er toe aanzet om haar songschrijverschap te ontwikkelen naar meer persoonlijke songs waarin naast country ook invloeden uit de gospel, blues, folk en americana van belang zijn. Dat resulteert in het drieluik Black Cadillac (2006), The List (2009) en The River & The Tread (2014), albums waarop Cash zich verzoent met haar verleden: overleden dierbaren, haar muzikale erfenis en letterlijk haar roots opzoekt. In 2018 komt haar laatste album ‘She Remembers Everything’ uit dat haar meest persoonlijke wordt tot nu toe. Het was van zesentwintig april 2013 geleden dat Rosanne Cash nog op een Belgisch zaalpodium stond, haar optreden op Festival Dranouter in 2014 niet te na gesproken. Dat was toen akoestisch in de Antwerpse Roma samen met haar echtgenoot, muzikale partner en producer John Leventhal. Dat concert zat In de nasleep van ‘The List’ een album uit 2009 met twaalf songs gekozen uit een lijst van honderd essentiële countrysongs die haar vader haar in 1973 overhandigde als zijnde absoluut te kennen. Vandaag 6 jaar later is de akoestische setting niet anders hoewel de insteek met meer introspectieve persoonlijke songs uit de recente albums ‘The River & The Thread’ en ‘She Remembers Everything’ enigszins anders is. Die voorzichtige koerswijziging heeft haar geen windeieren gelegd met drie Grammy’s in 2015 voor The River & The Thread (2014) en een nieuw album ‘She Remembers Everything’ (2018) dat kwalitatief het vorige album evenaart. Ook bij de americana liefhebber die van gedegen songwriting houdt ligt Mevrouw Cash in de bovenste lade. In een goedgevuld AB theater met zitjes zijn de liefhebbers op post voor wat een hoogstaande luisteravond zou worden. Rosanne Cash opent haar concert met “Modern Blue”, een song uit haar award winnende ‘The River & the Treath’ album, dat meteen de toon zet voor de rest van de avond. Een loepzuivere stem, twee akoestische gitaren waarvan één in handen van John Leventhal, haar musical director, schrijfpartner en gitarist én een sterke song, meer heeft dit duo niet nodig om te imponeren. Inspiratie voor het schrijven van haar nummers vond Cash bij het teruggaan naar haar familiegeschiedenis. Met 'The Sunken Lands' brengt ze een ode aan haar grootmoeder Carrie Cash die in Arkansas in penibele omstandigheden zeven kinderen grootbracht. Het verhaal van de Sunken Lands gaat terug naar een aardbeving in 1809 waarbij de rivier de Mississippi daadwerkelijk zonk tot vijftig voet op sommige plaatsen. In 1934 zoveel jaren later heeft President Roosevelt vijfhonderd wanhopige boeren ondergebracht in een hervestiging community waaronder haar grootmoeder die hard labeur verrichtte op de cotton fields in Arkansas tijdens de Grote Depressie en getrouwd was met een onvriendelijke man. Rosanne Cash met felrood geverfd haar ziet er op haar vierenzestigste nog steeds aantrekkelijk uit en leidt vocaal het optreden terwijl haar man eerder van het rustige baardtype is, wat tweede stem zingt maar toch gitaargewijs prominent aanwezig is. Als eerste song uit het nieuwe album “She remembers everything” wordt “The Undiscovered Country” gekozen waarin ze de meningsverschillen verkent tussen een koppel in het licht van haar eigen sterfelijkheid. Rosanne zingt indringend mooi ondersteund door fijn snarenwerk van Leventhal die verder bij elk nummer innovatief in de weer is zonder een noot te veel te spelen. “The Only Thing Worth Fighting For” is een song die ze schreef op verzoek van T-Bone Burnett die werd gebruikt als openingstune voor het tweede seizoen van de bekende serie True Detective. Het is weerom een wat donkere song waarin ze beschrijft hoe foute gedachten tot nare gevolgen kunnen leiden. John Leventhal onderstreept tweemaal met een passende gitaarsolo. Beiden vullen mekaar danig perfect aan dat de chemie van het podium straalt. “Crossing to Jerusalem” gaat over langdurige relaties waarbij Rosanne aanstipt dat ze zelf vierentwintig jaar getrouwd zijn. Met drie ingetogen songs op rij volgens eenzelfde soort stramien dreigt de aandacht wat te verslappen. Dat wordt goed gemaakt met ”A Feather's Not a Bird”, het award winnend nummer uit ‘The River and the Treath’ waarvoor Rosanne Cash in 2015 maar liefst drie Grammy’s won en met een refrein “A feather's not a bird/ The rain is not the sea/A stone is not a mountain/ But a river runs through me” dat blijft hangen. “Long Black Veil” (Lefty Frizzell cover) komt uit The List, een selectie van twaalf songs uit honderd essentiële country songs, een lijst die haar vader Johnny Cash haar gaf toen ze achttien was en gaat over een onterecht ter dood veroordeelde die zijn alibi voor die bewuste nacht bezwaarlijk kon prijsgeven. Het is het soort verhalende donkere songs die Rosanne Cash op het lijf geschreven is. Met “Blue Moon With Heartache” gaan we terug naar haar beginperiode voor een hartverscheurende country smartlap die ontdaan van alle gelikte franjes beklijft in deze sobere uitvoering met jawel Rosanne’s country snik. “Ode to Billie Joe” het bekende nummer van Bobby Gentry over een mysterieuze zelfmoord aan de Tallahatchie Bridge in Money, Mississippi is voor Rosanne Cash dé standaard voor wat een geweldig nummer over de delta zou moeten zijn. Het is het nummer dat spontaan bij haar opkwam bij haar exploratie zoektocht doorheen het Zuiden van de V.S. langs Mississippi, Arkansas en Virginia. Leventhal herleidt de melodie tot zijn rauwe essentie en Cash zingt met veel nuance en inleving het dramatische verhaal. Voor mijzelf een fantastische uitvoering en één van de hoogtepunten van de avond. Met het bluesy “I'm Movin' On” (Hank Snow cover) komt er zowaar voor even meer ritme en tempo. Want dan gaat John aan de piano zitten om Rosanne te begeleiden voor haar prachtige ballade ”Western Wall” dat ook werd opgenomen door Emmylou Harris/ Linda Ronstadt. Leventhal blijft aan de piano voor het beklijvende ” She Remembers Everything” over de schat aan herinneringen die men in de loop der jaren opbouwt gevolgd door ”When the Master Calls the Roll” andermaal een sterke song over de Amerikaanse Burgeroorlog geschreven samen met ex-man Rodney Crowell. Daarop voelt Leventhal aan dat er wat meer pit mag komen. Die komt er met opzienbarend gitaarwerk tijdens het stevig bluesy “Motherless Children”, het dartele “Runaway Train” en tenslotte het countryeske ”Seven Year Ache” haar grote hit uit 1981. Rosanne Cash zingt aldoor prachtig en een staande ovatie volgt. De toegift gaat luchtig van start op het meeklappend ritme van “Tennessee Flat Top Box” van jawel Johnny Cash om vervolgens in schoonheid te eindigen met de traditionele folk klassieker “500 Miles” een song uit ‘The List’ als afsluiter van deze prachtige muziekavond. Een hartverwarmend concert met een mooi evenwicht tussen Cash’ meer bedachtzame introspectieve singer songwriternummers en haar countryroots met sterke eigen songs afgewisseld met al even sterke interpretaties van covers. Setlist 1. Modern Blue (The River & the Thread, 2014)
|
||||||||||
